ربّا میرے حال دا محرم تُوں
اندر توں ہیں باہر تُوں ہیں ، روم روم وچ تُوں
تُوں ہیں تانا ، تُوں ہیں بانا، سبھ کجھ میرا تُوں
کہے حسین فقیر نمانا، میں ناہیں سبھ تُوں
اے میرے رب صرف تو ہی میرے حال سے واقف ہے
میرے اندر باہر اور رگ رگ میں تو سمایا ہوا ہے
تو ہی میرا تانا بانااور سب کچھ ہے۔ یعنی دھاگوں (رگوں)کا جال جو میرے اندرطول اور عرض پھیلا ہوا ہے
عاجز فقیر حسین کہتا ہے کہ میں کچھ نہیں سب کچھ تری ذات ہے
Hamid Ali Bela Rabba Mere Haal Da Mehram Tu
بھانویں جان نہ جان وے، ویہڑے آ وڑ میرے
میں تیرے قربان وے، ویہڑے آ وڑ میرے
تیرے جیہا مینوں ہور نہ کوئی
ڈُھونڈاں جنگل، بیلا، روہی
ڈُھونڈاں تاں سار ا جہان وے، ویہڑے آ وڑ میرے
میں تیرے قربان وے، ویہرے آوڑ میرے
لوکاں دے بھانے چاک مہیں دا
رانجھا تاں لوکاں وچ کہیندا
ساڈا تاں دین ایمان وے، ویہرے آ وڑ میرے
میں تیرے قربان وے ، ویہڑے آ وڑ میرے
شاہ عنایت سائیں میرے
ماپے چھوڑ لگی لڑ تیرے
لائیاں دی لج جان وے، ویہرے آ وڑ میرے
میں تیرے قربان وے ، ویہرے آ وڑ میرے
کدی سمجھ ندانا ، گھر کتھے اِی سمجھ ندانا
آپ کمینہ ،تیری عقل کمینی،کون کہے تُوں دانا
ایہنیں راہیں جاندے ڈھٹڑے، میر ملک سلطاناں
آپےمارے تے آپے جیوالے،عزرایئل بہانا
کہے حسین فقیر سائیں دا،بن مصلحت اُٹھ جانا
اے نادان کبھی تو ہوش کے ناخن لے ، اپنے اصلی گھر قبر کا سوچ
تو دنیا کے پیچھے لگ کر لالچی ہو گیا ہے تیر ی عقل دو کو چار کرنے میں لگی ہو ئی ہے لہذا تو عقل مند نہیں
یہیں کام کرتے کرتے سارے بادشاہ دنیا سے چلے گئے مگر حرص ختم نہ ہوئی
خود ہی پیدا کرتا ہے خود ہی مارتا ہے ،عزرائیل تو اک سبب ہے
حسین رب کا درویش کہتا ہے کہ دنیا سے بلا شبہ چلے جانا ہے
میں بھی جھوک رَانجھن دِی جانا،نال میرے کوئی چلے
پیراں پوندی،منتاں کردی ،جانا تاں پیا اکلے
نیں بھی ڈونگھی،تُلا پُرانا ،شینہاں تاں پتن ملے
جے کوئی خبر متراں دی لیاوے،ہتھ دے دینی آں چھلے
راتیں درد ، دینہاں در ماندی ، گھاؤ متراں دے اَلھے
رانجھن یار طبیب سنیندا، میں تن درد اولے
کہے حسین فقیر نمانا،سائیں سنہوڑے گھلے
میں بھی محبوب کی نگری میں جا کر بسنا چاہتی ہوں،میرے ساتھ کوئی چلے
پاؤں پکڑے ،منتیں کیں کہ کوئی ساتھی تیار ہو جائے مگر اکیلے ہی جانا پڑا
ندی گہری ہے ، کشتی پرانی ہے،خوفناک درندے بھی راستے میں ملتے ہیں
اگر کوئی مجھے محبوب کی خبر سنائے تو ہاتھ کی انگوٹھی دوں گی
رات کو جدائی کا درد اور دن کو بے بسی و مجبوری میں وقت کٹتا ہے،زخم بھی ہرے ہیں
سنا ہے کہ محبوب طبیب ہوتا ہے اور صرف وہ ہی ان دردوں کا علاج کر سکتا ہے
حسین رب کا فقیر کہتا ہے کہ رب تو بلاوے بھیجتا رہتا ہے۔
اُٹھ گئے گوانڈھوں یار
رَبّا ہُن کیہ کریے
اُٹھ چلّے ہُن رہندے ناہیں
ہویا ساتھ تیار
رَبّا ہُن کیہ کریے
ڈاڈھ کلیجے بل بل اُٹھے
بَھڑکے بِرہوں نار
رَبّا ہُن کیہ کریے
بُلھا شَوہ پیارے باجھوں
رہے اُرار نہ پار
رَبّا ہُن کیہ کریے
اُٹھ گئے گوانڈھوں یار
رَبّا ہُن کیہ کریے
جگ میں جیون تھوڑا کون کرے جنجال
کیندے گھوڑے ،ہستی ،مندر کیندا ہے دھن مال
کہاں گئے ملّا ،کہاں گئے قاضی،کہاں گئے کٹک ہزاراں
ایہہ دنیا دن دوئے پیارے،ہردم نام سمال
کہے حسین فقیر سائیں دا جُھوٹا سبھ بیوپار
جہان میں زندگی تھوڑی ہے۔کیوں اس کے لئے دوڑ دھوپ کریں
ہر شے یہی کہہ رہی ہے ،ہاتھی گھوڑے،مندر، مال ودولت
ملا ،قاضی اور ہزار وں لشکر فوجیں سب کہاں گئیں
اے پیارے زندگانی دو چار دن ہے اس کو ہر وقت ذکر وفکر میں لگا
رب کا قفیر حسین کہتا ہے کہ سب دنیاوی کاروبار جھوٹے ہیں
ساڈے ول مکھڑا موڑ
دے پیاریا
ساڈے ول مکھڑا موڑ
آپے لائیاں کنڈیاں تیں
تے آپے کھچ داہیں ڈور
عرش کُرسی تے بانگاں ملیاں
مُکے پے گیاں شور
ڈولی پا کے لے چلے کھیڑے
ناں کُجھ عذر نہ زور
جے مائے تینوں کھیڑے پیارے
ڈولی پا دیویں ہور
بلھا شوہ اساں مرناں ناہیں
وے مر گیا کوئی ہور
ساڈے وَلّ مکھڑا موڑ
دے پیاریا
ساڈے ول مکھڑا موڑ
Thanks to Mustafa Khan for contribution.
تخت منور بانگاں ملیاں
تاں سنیاں تخت لاہور
عشقے مارے ایویں پھردے
جیویں جنگل وچ ڈھور
رانجھا تخت ہزارے دا سائیں
ہُن اوتھوں ہویا چور
بلھا شاہ اساں مرنا ناہیں
گور پیا کوئی ہور
میرا رانجھن ہن کوئی ہور
کر کتن ول دھیان کڑے
نت متیں دیندی ما دھیا
کیوں پھرنی ایں اینویں آ دھیا
نی شرم حیا نہ گوا دھیا
توں کدی تاں سمجھ ندان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
چرخہ مفت تیرے ہتھ آیا
پلیوں نہیں کجھ کھول گوایا
نہیوں قدر محنت دا پایا
جا ہویا کم آسان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
چرخہ بنیا خاطر تیری
کھیڈن دی کر حرص تھوریڑی
ہونا نہیوں ہور وڈیری
مت کر کوئی اگیان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
چرخہ تیرا رنگ رنگیلا
ریس کریندا سبھ قبیلہ
چلدے چارے کر لے حیلہ
ہو گھر دے وچ آوادان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
اس چرخے دی قیمت بھاری
توں کیہہ جانیں قدر گواری
اچی نظر پھریں ہنکاری
وچ اپنے شان گمان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
میں لوکاں کر کھلیاں باہیں
نہ ہو غافل سمجھ کداہیں
ایسا چرخہ گھڑنا ناہیں
پھیر کسے ترکھان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
ایہہ چرخہ توں کیوں گوایا
کیوں توں کھیہ دے وچ رلایا
جد دا ہتھ تیرے ایہہ آیا
توں کدے نہ ڈاہیا آن کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
نت متیں دیاں وللی نوں
اس بھولی کملی جھلی نوں
جد پوسی وکھت اکلی نوں
تد ہاہا کرسی جان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
مڈھوں دی توں رجک وہونی
گوہڑیوں نہ توں کتی پونی
ہن کیوں پھرنی ایں نموں جھونی
کس دا کریں گمان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
نہ تکلا راس کراویں توں
نہ بایڑ ماہل پواویں توں
کیوں گھڑی مڑی چرخہ چاویں توں
توں کرنی ایں اپنا زیاں کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
ڈنگا تکلا راس کرائے
نال شتابی بایڑ پوائے
جیونکر وگے تیویں وگالے
مت کر کوئی اگیان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
اج گھر وچ نویں کپاہ کڑے
توں جھب جھب ویلنا ڈاہ کڑے
روں ویل پنجاون جاہ کڑے
مڑ کل نہ تیرا جان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
جدوں روں پنجا لیاویں گی
وچ سیاں پونیاں پاویں گی
مڑ آپے ای پئی بھاویں گی
وچ سارے جگ جہان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
تیرے نال دیاں سبھ سیاں نی
کت پونیاں سبھناں لئیاں نی
تینوں بیٹھی نوں پُچھے پئیاں نی
کیوں بیٹھی ایں ہن حیران کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
دیوا اپنے پاس جگاویں
کت کت سوت بھروٹے پاویں
اکھیں وچوں رات لنگھاویں
اوکھی کر کے جان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
ایہہ پیکا راج دن چار کڑے
نہ کھیڈو کھیڈ گزار کڑے
نہ رہو وہیلی کر کار کڑے
گھر بار نہ کر ویران کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
توں ستیاں رین گزار نہیں
مڑ آونا دوجی وار نہیں
پھر بہنا ایس بھنڈار نہیں
وچ اکو جیڈے ہان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
توں سدا نہ پیکے رہنا ایں
نہ پاس امبڑی دے بہنا ایں
بھا انت وچھوڑا سہنا ایں
وس پئیں گی سس ننان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
کت لے نی کجھ کتا لے نی
ہن تانی تند انالے نی
توں اپنا داج رنگا لے نی
توں تد ہوسیں پردھان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
جد گھر بیگانے جاویں گی
مڑ وت نہ اوتھوں آویں گی
اوتھے جا کے پچھوں تاویں گی
کجھ اگدوں کر سمیان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
اج ایڈا تیرا کم کڑے
کیوں ہوئی ایں توں بے غم کڑے
کیہہ کر لینا اس دم کڑے
جدگھر آئے مہمان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
جد سبھ سیاں ٹرجاون گیاں
پھیر اوتھوں مول نہ آون گیاں
آ چرخے مول نہ ڈاہون گیاں
تیرا ترنجن پیا ویران کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
کر مان نہ حسن جوانی دا
پردیس نہ رہن سیلانی دا
کوئی دینا جھوٹی فانی دا
نہ رہسی نام نشان کڑے
اک اوکھا ویلا آوے گا
سبھ ساک سین بھج جاوے گا
کر مدد پار لنگھاوے گا
اوہ بلھے دا سلطان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
Bulleh Nu Samjhawan Aaiyaann Bhaena Tey Bharjayee-yan
Man Lay Bulleya Sada Kena, Chad Day Palla Raaiyan
بلھے نوں سمجھاون آئیاں، بھیناں تے بھرجائیاں
من لے بلھیا ساڈا کہنا، چھڈ دے پلّا رائیاں
Bulleh Shah’s sisters and sisters-in-laws came to convince him.
Bulleya, please do as we tell you and leave the Arain’s (his guru’s) company.
آل نبی اولادِ علی نوں، توں کیوں لیکاں لائیاں
Aal e Nabi Ullad e Ali, Nu Tu Kyun Lee-kaan Laiyaan.
You are born into the family of prophet, you are heir of Ali,
So why do you ruin your family’s name like this.
جیہڑا سانوں سیّد سدّے، دوزخ ملن سزائیاں
جو کوئی سانوں رائیں آکھے، بہشتیں پینگھاں پائیاں
Jeyra Saanoun Syed Saday Dozakh Milay Sazaiyaan.
Jo Koi Saanu Raie Aakhe, Bhisti Peenghaan Paian.
Those who address me as Syed, shall be condemned to hell.
Those who address me as Raie, shall ride the swings in heaven.
آرائیں سائیں سبھنیں تھائیں، رب دیاں بے پروائیاں
سوہنیاں پرے ہٹائیاں نیں تے، کوجھیاں لے گل لائیاں
Raien, Saayin, Sabhin Thaayein, Rab Deyaan Bay Parwaaiyaan,
Sohniyaan Paray Hatayaan Tay, Khojeyaan Lay Gall Laiyaan.
Arain and masters are born at every place, God does not discriminate against anyone,
The lord is so carefree, That he neglects the beautiful (others) and hugs the ugly.
جے توں لوڑیں باغ بہاراں، چاکر ہوجا رائیاں
بلھے شاہ دی ذات کہہ پچھنایں، شاکر ہو رضائیاں
Jay To Lorain Baagh Baharaan ,Chaakar Ho Ja Araiyaan.
Bulley Shah Dee Zaat Kee Puchni, Shaakar Ho Razayaan.
If you seek the pleasure of a heaven in spring, go and become a servant of the Araiens,
O’ do not ask Bullah his caste; Be thankful and be content with the lord’s creation.
Reference: http://usama-aman.blogspot.com/2010/08/bulleh-nu-samjhawan-aaiyan.html