ساڈے ول مکھڑا موڑ
دے پیاریا
ساڈے ول مکھڑا موڑ
آپے لائیاں کنڈیاں تیں
تے آپے کھچ داہیں ڈور
عرش کُرسی تے بانگاں ملیاں
مُکے پے گیاں شور
ڈولی پا کے لے چلے کھیڑے
ناں کُجھ عذر نہ زور
جے مائے تینوں کھیڑے پیارے
ڈولی پا دیویں ہور
بلھا شوہ اساں مرناں ناہیں
وے مر گیا کوئی ہور
ساڈے وَلّ مکھڑا موڑ
دے پیاریا
ساڈے ول مکھڑا موڑ
Thanks to Mustafa Khan for contribution.
تخت منور بانگاں ملیاں
تاں سنیاں تخت لاہور
عشقے مارے ایویں پھردے
جیویں جنگل وچ ڈھور
رانجھا تخت ہزارے دا سائیں
ہُن اوتھوں ہویا چور
بلھا شاہ اساں مرنا ناہیں
گور پیا کوئی ہور
میرا رانجھن ہن کوئی ہور
کر کتن ول دھیان کڑے
نت متیں دیندی ما دھیا
کیوں پھرنی ایں اینویں آ دھیا
نی شرم حیا نہ گوا دھیا
توں کدی تاں سمجھ ندان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
چرخہ مفت تیرے ہتھ آیا
پلیوں نہیں کجھ کھول گوایا
نہیوں قدر محنت دا پایا
جا ہویا کم آسان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
چرخہ بنیا خاطر تیری
کھیڈن دی کر حرص تھوریڑی
ہونا نہیوں ہور وڈیری
مت کر کوئی اگیان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
چرخہ تیرا رنگ رنگیلا
ریس کریندا سبھ قبیلہ
چلدے چارے کر لے حیلہ
ہو گھر دے وچ آوادان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
اس چرخے دی قیمت بھاری
توں کیہہ جانیں قدر گواری
اچی نظر پھریں ہنکاری
وچ اپنے شان گمان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
میں لوکاں کر کھلیاں باہیں
نہ ہو غافل سمجھ کداہیں
ایسا چرخہ گھڑنا ناہیں
پھیر کسے ترکھان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
ایہہ چرخہ توں کیوں گوایا
کیوں توں کھیہ دے وچ رلایا
جد دا ہتھ تیرے ایہہ آیا
توں کدے نہ ڈاہیا آن کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
نت متیں دیاں وللی نوں
اس بھولی کملی جھلی نوں
جد پوسی وکھت اکلی نوں
تد ہاہا کرسی جان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
مڈھوں دی توں رجک وہونی
گوہڑیوں نہ توں کتی پونی
ہن کیوں پھرنی ایں نموں جھونی
کس دا کریں گمان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
نہ تکلا راس کراویں توں
نہ بایڑ ماہل پواویں توں
کیوں گھڑی مڑی چرخہ چاویں توں
توں کرنی ایں اپنا زیاں کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
ڈنگا تکلا راس کرائے
نال شتابی بایڑ پوائے
جیونکر وگے تیویں وگالے
مت کر کوئی اگیان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
اج گھر وچ نویں کپاہ کڑے
توں جھب جھب ویلنا ڈاہ کڑے
روں ویل پنجاون جاہ کڑے
مڑ کل نہ تیرا جان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
جدوں روں پنجا لیاویں گی
وچ سیاں پونیاں پاویں گی
مڑ آپے ای پئی بھاویں گی
وچ سارے جگ جہان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
تیرے نال دیاں سبھ سیاں نی
کت پونیاں سبھناں لئیاں نی
تینوں بیٹھی نوں پُچھے پئیاں نی
کیوں بیٹھی ایں ہن حیران کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
دیوا اپنے پاس جگاویں
کت کت سوت بھروٹے پاویں
اکھیں وچوں رات لنگھاویں
اوکھی کر کے جان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
ایہہ پیکا راج دن چار کڑے
نہ کھیڈو کھیڈ گزار کڑے
نہ رہو وہیلی کر کار کڑے
گھر بار نہ کر ویران کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
توں ستیاں رین گزار نہیں
مڑ آونا دوجی وار نہیں
پھر بہنا ایس بھنڈار نہیں
وچ اکو جیڈے ہان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
توں سدا نہ پیکے رہنا ایں
نہ پاس امبڑی دے بہنا ایں
بھا انت وچھوڑا سہنا ایں
وس پئیں گی سس ننان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
کت لے نی کجھ کتا لے نی
ہن تانی تند انالے نی
توں اپنا داج رنگا لے نی
توں تد ہوسیں پردھان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
جد گھر بیگانے جاویں گی
مڑ وت نہ اوتھوں آویں گی
اوتھے جا کے پچھوں تاویں گی
کجھ اگدوں کر سمیان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
اج ایڈا تیرا کم کڑے
کیوں ہوئی ایں توں بے غم کڑے
کیہہ کر لینا اس دم کڑے
جدگھر آئے مہمان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
جد سبھ سیاں ٹرجاون گیاں
پھیر اوتھوں مول نہ آون گیاں
آ چرخے مول نہ ڈاہون گیاں
تیرا ترنجن پیا ویران کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
کر مان نہ حسن جوانی دا
پردیس نہ رہن سیلانی دا
کوئی دینا جھوٹی فانی دا
نہ رہسی نام نشان کڑے
اک اوکھا ویلا آوے گا
سبھ ساک سین بھج جاوے گا
کر مدد پار لنگھاوے گا
اوہ بلھے دا سلطان کڑے
کر کتن ول دھیان کڑے
Bulleh Nu Samjhawan Aaiyaann Bhaena Tey Bharjayee-yan
Man Lay Bulleya Sada Kena, Chad Day Palla Raaiyan
بلھے نوں سمجھاون آئیاں، بھیناں تے بھرجائیاں
من لے بلھیا ساڈا کہنا، چھڈ دے پلّا رائیاں
Bulleh Shah’s sisters and sisters-in-laws came to convince him.
Bulleya, please do as we tell you and leave the Arain’s (his guru’s) company.
آل نبی اولادِ علی نوں، توں کیوں لیکاں لائیاں
Aal e Nabi Ullad e Ali, Nu Tu Kyun Lee-kaan Laiyaan.
You are born into the family of prophet, you are heir of Ali,
So why do you ruin your family’s name like this.
جیہڑا سانوں سیّد سدّے، دوزخ ملن سزائیاں
جو کوئی سانوں رائیں آکھے، بہشتیں پینگھاں پائیاں
Jeyra Saanoun Syed Saday Dozakh Milay Sazaiyaan.
Jo Koi Saanu Raie Aakhe, Bhisti Peenghaan Paian.
Those who address me as Syed, shall be condemned to hell.
Those who address me as Raie, shall ride the swings in heaven.
آرائیں سائیں سبھنیں تھائیں، رب دیاں بے پروائیاں
سوہنیاں پرے ہٹائیاں نیں تے، کوجھیاں لے گل لائیاں
Raien, Saayin, Sabhin Thaayein, Rab Deyaan Bay Parwaaiyaan,
Sohniyaan Paray Hatayaan Tay, Khojeyaan Lay Gall Laiyaan.
Arain and masters are born at every place, God does not discriminate against anyone,
The lord is so carefree, That he neglects the beautiful (others) and hugs the ugly.
جے توں لوڑیں باغ بہاراں، چاکر ہوجا رائیاں
بلھے شاہ دی ذات کہہ پچھنایں، شاکر ہو رضائیاں
Jay To Lorain Baagh Baharaan ,Chaakar Ho Ja Araiyaan.
Bulley Shah Dee Zaat Kee Puchni, Shaakar Ho Razayaan.
If you seek the pleasure of a heaven in spring, go and become a servant of the Araiens,
O’ do not ask Bullah his caste; Be thankful and be content with the lord’s creation.
Reference: http://usama-aman.blogspot.com/2010/08/bulleh-nu-samjhawan-aaiyan.html
جھوٹھ آکھاں تے کچھ بچدا ہے
سچ آکھیاں بھانبڑمچدا ہے
جی دوہاں گلاں توں جچدا ہے
جچ جچ کے جیبھا کہندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
جس پایا بھید قلندر دا
راہ کھوجیا اپنے اندر دا
او واسی ہے سُکھ مندر دا
جتھے کوئی نہ چڑھدی لہندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
اک لازم بات ادب دی ہے
سانوں بات ملومی سبھ دی ہے
ہَر ہَر وچ صورت رب دی ہے
کتھے ظاہر ہے کتھے چھپیندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
ایتھے دنیا وچ انھیرا ہے
ایہہ تِلکن بازی ویہڑا ہے
وڑ اندر ویکھو کیہڑا ہے
کیوں خلقت باہر ڈھونڈیندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
ایتھے لیکھا پاؤں پسارا ہے
ایہدا وکھرا بھید نیارا ہے
اِک صورت دا چمکارا ہے
جیوں چِنگ دارو وچ پیندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
کِتے ناز ادا دکھلائیدا
کِتے ہو رسول مِلائیدا
کِتے عاشق بن بن آئیدا
کِتے جان جدائی سہندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
جدوں ظاہر ہوئے نور ہوری
جل گئے پہاڑ کوہِ طور ہوری
تدوں دار چڑھے منصور ہوری
اوتھے شیخی مینڈی نہ تیندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
جے ظاہر کراں اسرار تائیں
سبھ بھل جاون تکرار تائیں
پھر مارن بلھے یار تائیں
ایتھے مخفی گل سوہیندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
اساں پڑھیا علم تحقیقی ہے
اوتھے اکّو حرف حقیقی ہے
ہور جھگڑا سب ودھیکی ہے
اینویں رولا پایا بہندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
اے شاہِ عقل توں آیا کر
سانوں ادب آداب سکھایا کر
میں جھوٹھی نوں سمجھایا کر
جو مورکھ ماہنوں کہندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
واہ واہ قدرت بے پروائی ہے
دیوے قیدی دے سر شاہی ہے
ایسا بیٹا جایا مائی ہے
سبھ کلمہ اُس دا کہندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
اس عاجز دا کیہہ حیلہ ہے
رنگ زرد تے مکھڑا پیلا ہے
جِتھے آپے آپ وسیلہ ہے
اوتھے کیہہ عدالت کہندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
بلھا شوہ اساں تھیں وکھ نہیں
بِن شوہ تے دوجا ککھ نہیں
پر ویکھن والی اکھ نہیں
تاں ہی جان پئی دکھ سہندی ہے
مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے
Thanks to Syeda Aasma for sharing these lyrics and Link.
Youtube Arieb Azhar: Moun Aayi Baat Na Rehndi Ay
تیرے عشق نچایا کر کے تھیّا تھیّا
تیرے عشق نے ڈیرا، میرے اندر کیتا
بھر کے زہر پیالہ، میں تاں آپے پیتا
جھبدے بوہڑیں وے طبیبا، نہیں تاں میں مر گئی آ
تیرے عشق نچایا کر کے تھیّا تھیّا
چھپ گیا وے سُورج، باہر رہ گئی آ لالی
وے میں صدقے ہوواں، دیویں مُڑ جے وکھالی
پیرا! میں بُھل گئی آں، تیرے نال نہ گئی آ
تیرے عشق نچایا کر کے تھیّا تھیّا
ایس عشقے دے کولوں، مینوں ہٹک نہ مائے
لاہُو جاندڑے بیرے، کیہڑا موڑ لیائے
میری عقل جو بُھلّی، نال مہانیاں دے گئی آ
تیرے عشق نچایا کر کے تھیّا تھیّا
ایس عشقے دی جھنگی وچ مور بولیندا
سانوں قبلہ تے کعبہ، سوہنا یار دسیندا
سانوں گھائل کر کے، پھیر خبر نہ لئی آ
تیرے عشق نچایا کر کے تھیّا تھیّا
بُلھّا شَوہ نے آندا، مینوں عنایت دے بُوہے
جس نے مینوں پوائے ، چولے ساوے تے سُوہے
جاں میں ماری ہے اَڈّی، مِل پیا ہے وہیّا
تیرے عشق نچایا کر کے تھیّا تھیّا
Youtube Abida Parveen: Tere Ishq Nachaya Karke Thaiyya Thaiyya
میری بکل دے وچ چور
نی میری بکل دے وچ چور
سادھو کس نو ں کُوک سناویں، میری بکل دے وچ چور
چوری چوری نکل گیا، تے جگ وچ پے گیا شور
میری بکل دے وچ چور
نی میری بکل دے وچ چور
مسلمان سڑنے توںڈردے، ہندو ڈردے گور
دونویں ایسے دے وچ مردے، ایہو دوہاںدی کھور
میری بکل دے وچ چور
نی میری بکل دے وچ چور
کِتے رام داس کِتے فتح محمد، ایہو قدیمی شور
مٹ گیا دونہاں دا جھگڑا، نکل پیا کوئی ہور
میری بکل دے وچ چور
نی میری بکل دے وچ چور
عرش منور بانگاں مِلیاں، سنیاں تخت لہور
شاہ عنایت کُنڈیاں پائیاں، لک چھپ کھچدا ڈور
میری بکل دے وچ چور
نی میری بکل دے وچ چور
جس ڈھونڈیا تس نےپایا، نہ جھر جھر ہویا مور
جہیڑا لیکھ متھے دا لکھیا، کون کرے بھن توڑ
میری بکل دے وچ چور
نی میری بکل دے وچ چور
پیر پیراں بغداد اساڈا، مرشد تحت لہور
اوہ اسیں سبھ اِکو کوئی، اوہو گڈی تےڈور
میری بکل دے وچ چور
نی میری بکل دے وچ چور
ایہو تسی وی آکھو سارے، اوہو گڈی تےڈور
میں دسناں تسی پکڑ لیاو، بلھے شاہ دا چور
میری بکل دے وچ چور
نی میری بکل دے وچ چور
اِک نقطے وچ گل مکدی ہے
پَھڑ نُقطہ چھوڑ حساباں نوں
کر دور کپفر دیاں باباں نوں
چھڈ دوزخ گور عزاباں نوں
کر صاف دلے دیاں خواباں نوں
گل ایسے گھر وچ ڈُھکدی ہے
اِک نقطے وچ گل مکدی ہے
اینیوں متھا زمین گھسائیدا
پالما محراب دکھائیدا
پڑھ کلمہ لوک ہسائیدا
دل اندر سمجھ نہ لیا ئِیدا
کدی بات سچی بھی لُکدی ہے
اِک نقطے وچ گل مکدی ہے
کئ حاجی بن بن آئےجی
گَل نیلے جامے پائے جی
حج ویچ ٹکے لے کھائے جی
بَھلا ایہ گل کینہوں بھائے جی
کدی سچی گل بھی لکدی ہے
اِک نقطے وچ گل مکدی ہے
اک جنگل بحریں جاندے نیں
اک دانا روز لے کھاندے نیں
بے سمجھ وجود تھکاندے نیں
گھر آون ہو کے ماندے نیں
اینیوں چلیاں وِچ جِند سُکدی ہے
اِک نقطے وچ گل مکدی ہے
پَھڑ مُرشد عبد خُدائی ہو
وِچ مستی بے پرؤائی ہو
بے خواہش بے نوائی ہو
وِچ دل دے خوب صفائی ہو
بُلھا بات سچی کدوں رکدی ہے
اِک نقطے وِچ کل مکدی ہے
نہ میںمومن وچ مسیتاں، نہ میںوچ کفر دیاں ریتاں
نہ میںپاکاں وچ پلیتاں، نہ میںموسیٰ نہ فرعون
بلھیا کی جاناں میںکون
نہ میںاندر بھید کتاباں،نہ وچ بھنگاں نہ شراباں
نہ وچ رنداں مست خراباں، نہ وچ جاگن نہ وچ سون
بلھیا کی جاناں میںکون
نہ وچ شادی نہ غمناکی، نہ میںوچ پلیتی پاکی
نہ میںآبی نہ میں خاکی، نہ میںآتش نہ میں پون
بلھیا کی جاناں میںکون
نہ میںعربی نہ لاہوری، نہ میںہندی شہر نگوری
نہ میں ہندو ترک پشوری، نہ میںرہندا وچ ندون
بلھیا کی جاناں میںکون
نہ میںبھید مذہب دا پایا، نہ میںآدم حوا جایا
نہ میںاپنا نام دھرایا، نہ وچ بیٹھن نہ وچ بھون
بلھیا کی جاناں میںکون
اول آخر آپ نوں جاناں، نہ کوئی دوجا ہور پچھاناں
میتھوں ہور نہ کوئی سیانا، بلھا شاہ کھڑا ہے کون
بلھیا کی جاناں میںکون
فریدا در درویشی گاکھڑی ، چلاں دنیا بھت
بنھ اٹھائی پوٹلی کتھے ونجاں گھت
فرید یہ درویشی کا راستہ بڑا مشکل ہے،دنیا کا طریقہ اختیار کر لیں
مگر یہ جو درویشی کی پوٹلی اٹھا رکھی ہے اس کو کہاں پھینکوں
جے جاناں تل تھوڑے سنبھل بک بھریں
جے جاناں شوہ ننڈھڑا تھوڑا مان کریں
فرید اگر جانتا ہے کہ سانس تھوڑے ہیں تو احتیاط سے استعمال کر
اگر جانتا ہے کہ مالک بڑا بے نیاز ہے تو تھوڑا مان کر
جے توں عقل لطیف کالے لکھ نہ لیکھ
آپنے گریوان میں سر نیواں کر دیکھ
فرید اگر تیری عقل سلیم ہے تو اپنا دامن برائیوں سے نہ بھر
دوسروں کی عیب جوئی سے پہلے اپنے گریبان میں سر نیچا کر کے دیکھ
دیکھ فریدا جو تھیا : داڑھی ہوئی بھور
اگوں نیڑے آیئا پچھا رہیا دور
دیکھ فرید جو ہوا سو ہوا تیرے داڑھی سفید ہو گئی ہے
وقت آخر قریب آگیا ہے اور پچھلے دن جلدی جلدی گزر گئے ہیں
جن لوئن جگ موہیا سے لوئن میں ڈٹھ
کجل ریکھ نہ سہندیاں سے پنکھی سوئے بہٹھ
جن آنکھوں نے سارے جہان کو اپنی خوبصورتی سے گرویدہ کر ررکھا تھا وہ آنکھیں میں نے دیکھی ہیں
جو ذرہ برابر کاجل نہیں برداشت کرتیں تھیں مرنے کے بعد پرندوں نے گھونسلہ بناکر وہاں بچے دئیے
فریدا خاک نہ نندیے! خاکو جیڈ نہ کو ءِ
جِیَوندیاں پَیراں تلے ، مویاں اپر ہو ءِ
فریدا خاک کو برا نہ کہیں خاک جیسا کوئی بھی نہیں
زندگی میں پاؤں کے نیچے ہوتی ہے مرنے کے بعد اوپر آجاتی ہے
فریدا جنگل جنگل کیا بھویں ؟ وَن کنڈا مَوڑیں
وَسیِ رَب ہِیا لئے ، جنگل کیا ڈھونڈیں
فریدا تو جنگل جنگل گھومتا پھرتا ہے، ون کے پودوں کے کانٹوں کو توڑتا مڑوڑتا اور سہتا ہے
رب تو تیرے دل میں بستا ہے تو جنگل میں کس کو ڈھونڈتا ہے
فریدا روٹی میری کاٹھ دی ، لاون میری بھکھ
جنھاں کھادی چوپڑی ، گھنے سہن گے دُکھ
فریدا میری لکڑی کی روٹی میری بھوک مٹا دیتی ہے
جنہوں نے گھی والی روٹی کھائی ہے وہ آگے جا کر دکھ سہیں گیں
رکھی سکھی کھا کے ، ٹھنڈا پانی پی
فریدا ویکھ پَرائی چُوپڑی ، نہ تَرسائیں جی
روکھی سوکھی کھا کر اوپر سے ٹھنڈا پانی پی
اے فرید دوسروں کی گھی والی روٹی دیکھ کر اپنا جی نہ للچا
جوبن جاندے نہ ڈراں ،جے شوہ پریت نہ جا
فریدا کتی جو بن پریت بن ، سک گئے کملا
حسن و جوانی کے چلے جانے سے نہ گھبرا جب تک کہ محبوب کی محبت باقی ہے
اے فریدا کتنی ہی جوانیاں مرجھا گئیں کہ اُن کے پاس محبوب کی محبت نہیں تھی
برہا برہا آکھیے، برہا توں سُلطان
فریدا جِت تن برہوں نہ اُپچے سو تن جان مَسان
عشق و محبت کا ہر کوئی دعویٰ کرتا ہے ، عشق تو سلطان ہے
اے فرید جس جسم میں عشق پیدا نہ ہو تو وہ مردہ ہے
فریدا چار گوائیاں ہنڈھ کے ، چار گوائیاں سَم
لیکھا رب منگیسا ، تُوں آیوں کیہڑے کَم
اے فرید دن بھر کے آٹھ پہروں میں سے چار تو کمانے کھانے میں گزارے اور چار سو کر گزار دیئے
لیکن رب نے تو محشر میں پوچھنا ہے کہ تجھے جہان میں کس کام سے بھیچا تھا۔
ہم نے نہیں پیدا کیا انسانوں کو اور جنات کو مگر یہ کہ میری معرفت حاصل کریں۔القرآن
بڈھا ہویا شیخ فرید ، کنبن لگی دیہہ
جے سَو ورھیاں جِیونا ، بھی تن ہوسی کھیہہ
اے فرید تو تو اب بوڑھا ہو گیا ہے تیرا جسم کانپنے لگا ہے
اگر سو سال کی بھی زندگی ہو پھر بھی آخرجسم نے خاک ہونا ہے
فریدا کوٹھے منڈپ ماڑیاں اُساریندے بھی گئے
کوڑا سودا کر گئے ، گورِیں آءِ پئے
دیکھ فرید بڑی بڑی عمارتیں ، محلات و حویلیاں تعمیر کر کرا کر لوگ چلے گئے
کھوٹا سودا کر کے بالاخر قبروں میں جا پڑے ہیں
فریدا کالے مینڈھے کپڑے ، کالا مینڈا وَیس
گناہیں بھریا میں پھراں ، لوک کہن درویش
فریدا میرے کپڑے بھی کالے ہیں اور لباس بھی کالے رنگ کا ہے
میں گناہوں سے بھرا ہوا ہوں اور لوگ مجھے درویش کہتے ہیں
Baba Farid
بابا فرید الدین گنج شکر