Awal Hamd Sana Elahi Jo Malik Har Har Da
اول حمد ثنا الہٰی جو مالک ہر ہر دا
اول حمد ثنا الہٰی جو مالک ہر ہر دا
اس دا نام چتارن والاکسے وی میدان نہ ہر دا
دشمن مرے تے خوشی نہ کرئیے سجناں وی مر جاناں
ڈیگر تے دن گیا محمد اوڑک نوں ڈوب جاناں
کام تما م میسر ہوندے نام اوہدا چت دہریاں
رحموں سکھے ساوے کر دا قہروں ساڑے ہریاں
بادشاہاں تھیں بھیک منگاوے تے تخت بھاوے کایئ
کجھ پروا نہیں گھر اس دے دائم بے پروائی
آپ مکانوں خالی اُس تھیں کوئی مکان نہ خالی
ہر ویلے ہر چیز محمد رکھدا نت سنھبالی
ہر در توں دُھتکارن ہوندا ،جو اس در تھیں مڑیا
اوسے دا اُس شان ودھایا جو اس پاسے اُڑیا
واہ کریم اُمت دا والی، مہر شفاعت کردا
جبرایئل جیہے جس چاکر ، نبیاں دا سرکردہ
اوہ محبوب حبیب ربانا، حامی روز حشر دا
آپ یتیم ،یتیماں تایئں ہتھ سِرے پر دھردا
حسن بازاراوہدے سو یوسؑف بردے ہووکاندے
ذوالقرنین تے سلیماں جیہے خدمت گا ر کہاندے
موسیؑ خضؑر نقیب انہاندے اگے بھجن راہی
اوہ سلطان محمد والی مرسل ہور سپاہی
جیون جیون جھوٹا ناواں ، موت کھلی سر اُتے
لکھ کڑور تیرے تھیں سوہنے تے خاک اندر رَل ستّے
بن آئی جند نکلے ناہیں کوئی جہان نہ چلدا
ڈھاڈے دے ہتھ قلم محمد وس نہیں کجھ چلدا
کیتی بے فرمانی تیری بھلا پھرے اُس راہوں
نام اللہ دے بخش بے ادبی نا کر پکڑ گناہوں
چل چل پار نہ ہاریں ہمت ہک دن پھر سی پاسا
بھکا منگن چڑے محمد اوڑک بھر دا کاسہ
جس دل اندر عشق نہ رچیا ،کتے اس تھیں چنگے
خاوند دے در راکھی کر دے صابر ،بھکھے، ننگے
جناں دکھاں وچ دلبر راضی اوہناںتو سکھ وارے
دکھ قبول محمد بخشا راضی رہن پیارے
راتیں زاری کر کر روون نیند اکھیں دی دھوندے
فجر ےاوگنہار کہاون، ہر تھیں نیویں ہوندے
————————————————
راہ عشق دے چلن والے سچے مرد سپاہی
جانن نہ کوہ قاف سمندر جتول ہوون راہی
مکھ محبوباں دا بیت اللہ ، اوہ محراب اُچیرے
کرن نماز نیازاں عاشق ،سجدے دین چو فیرے
دنیا داراں دے گھر دیندا بیٹے ولی الہٰی
ولیاں دے گھر پیدا کردامیرے وانگ گناہی
دنیا تے جو کم نہ آیا اوکھے سوکھے ویلے
اُس بے فیضی سنگی کولوں بہتر یار اکیلے
عاماں بے اخلاصاں اندر خاصاں دی گل کرنی
مٹھی کھیر پکا محمد ،کتیاں اگے دھرنی
شاہ شمس تبریزی،جوٹھا اک گھٹ سرخ شرابوں
ملاں رومی نوں جیوں دتا،ہویا کرم جنابوں
جاں توں گم ہوویں دچ اِسدے اپنی چھوڑ نشانی
ایہہ توحید محمد بخشا،دسے کون زبانی
نہ میں مسلم نہ میں کافر، خبر نہیں کس چالی؟
نالے ایہہ دل عشقوں بھریا، نالے ہے مڑخالی
مر کے جیون دی گل بھائی ، دسے کون زبانوں
بعث بعدالموت سخن دے معنی دور بیانوں
مر کے جیون دی گل چنگی ، سو جانے جو کردا
جس دے سر پر ورتی ہووے، کم نہیں ہر ہر دا
——————————————
مردا ہمت ہار نہ مُولے مت کوئی کہے نمردا
ہمت نال لگے جس لوڑے پائے باہجہ ناں مَردا
جس دل اندر ہووے بھائی، ہک رَتّی چنگاری
ایہہ قصہ پڑھ بھانبڑ بندا نال ربے دی یاری
بات مجازی مرز حقانی ون ونّاں دی کاٹھی
سفرالعشق کتاب بنائی سیف چھپی وچہ لاٹھی
جس وچہ گجھی رمز نہ ہووے درد منداں دے حالوں
بہتر چُپ محمد بخشا سخن اجیہے نالوں
درد منداں دے سخن محمد دیہن گواہی حالوں
جس پلے پھل بدھے ہوون آوے بُو رومالوں
میں بھی وچوں عیبیں بھریا دسّاں ہنر زبانوں
اکھیں والے عیب چھپاہو کراں سوال تُسانوں
میرے نالوں ہر کوئی بہتر مہییں نیچ ایاناں
تھوڑا بہتا شعر سخن دا گھاٹا وادھا جاناں
تھوڑی بہتی تہمت کولوں کون کوئی بچ رہندا
پر میں آپوں اوگنہارا دوسریاں نہیں کہندا
پردہ پوشی کم فقر دا میں طالب فقرانواں
عیب کسی دے پھول نہ سکاں ہرہک تھیں شرمانواں
جسں نوں عشق کسے دا ہووے تس دے عیب نہ دِسدے
سخناں دے جو عاشق بندے عیب نہ ڈھونڈن اسدے
اُمت اپنی وچ رلائے پاک رسول بندے نوں
حضرت مرشد دمڑی والا کرے قبول بندے نوں
عمر مصنف دی تد آہی تن داہے تن یکے
بھین وڈی فرماندی ایہو پتے رب نوں پکے
جب یہ کتاب لکھی گئی میاں صاحب کی عمر مبارک 33 سال تھی
To be continued……………
Mian Muhammad Bakhsh
میاں محمد بخش
